ನಿನ್ನ ಮಾತ್ರದಿಂದಲೇ

ನೂರು ಊರು  ಸುತ್ತಿದರೂ 

ನೂರು ದಾನ ಮಾಡಿದರೂ 

ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಪುಣ್ಯ  

ನಿನ್ನ ಕೈ ಹಿಡಿದ ಮಾತ್ರಕೆ 

ನಾನಾಗುವೆ  ಧನ್ಯ 

 

ಕನಕ, ಪುರಂದರ ಹಾಡಿದರೂ 

ರವಿವರ್ಮನ ಕಲೆ ಮೆರೆದರೂ 

ಸವಿಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ ಸವಿಯ 

ನಿನ್ನ  ಕಂಡ ಮಾತ್ರಕೆ 

ಹರಿವುದು ಪ್ರೇಮಕಾವ್ಯ 

 

ಹುಟ್ಟಿನಿಂದಲೂ  ಜಗವ ಕಂಡರೇನೂ 

ಕೀರ್ತಿಶಿಖರದಲಿ ಕುಳಿತು ಮರೆದರೇನೂ 

ಸರಿಸಾಟಿಯಾಗುವುದೇ 

ನೀ ಧಾರೆ ಎರೆವ ಪ್ರೀತಿಗೆ 

ಕಣ್–ಮನ ಸೆಳೆವ ನಿನ್ನ  ಕುಡಿ ನೋಟಕೆ

ವಿರಹಗೀತೆ

ಅಂಗಳದಲಿ ತಿಂಗಳು ಇಳಿದರು
ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ನಿನ್ನ ಕಂಗಳು
ನಿನ್ನ ವಿರಹದಲ್ಲಿಯೇ
ಬರೆದು ಬರೆದು
ಸೋತವು ನನ್ನ ಕೈಗಳು

ಹತ್ತಾರು ಪ್ರೇಮ ಪುಸ್ತಕಗಳ
ನೂರೆಂಟು ಸಾಲುಗಳ ಹೆಕ್ಕಿ ತಂದೆ
ಅಕ್ಕರೆಯಲಿ ಅಕ್ಷರವ ಜೋಡಿಸುತ
ಬಳಲಿದೆ, ಬಾಡಿ ಬೆಂಡಾದೆ
ವಿರಹಗೀತೆ ಪ್ರೇಮಗೀತೆ ಆಗದೆ
ಉಳಿದೋಯಿತು, ಹರಿದು ಕಡಲಾಯಿತು

ನೂರಾರು ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಕಂಡು
ಮಾತಾಡಿಸಿದೆ, ಕೇಳಿ ತಿಳಿದೆ
ಹೇಗೆಂದು ನಿನ್ನ ಒಲಿಸುವುದು
ಕಥೆ, ಕವನ, ಕಾವ್ಯ
ಓದುವುದು ಬಿಟ್ಟೆ, ಸುಟ್ಟೆ
ನೀನಿಲ್ಲದೇ ಕವಿತೆಗಳೆಲ್ಲ ಜಾಳಾದವು
ಕನಸಲ್ಲು ಕಣ್ಣು ನೀರಾದವು